حسین داوری؛ آیدا فیروزیان پوراصفهانی؛ آیلین فیروزیان پوراصفهانی؛ سعید نورزاده
دوره 22، شماره 88 ، دی 1400، ، صفحه 71-88
چکیده
آموزش زبان انگلیسی در ایرانِ بعد از انقلاب اسلامی، با فراز و نشیب‌هایی چند همراه بوده است. از جمله تحولات اخیر و البته مهم می‌توان به طرح آموزش این زبان در دو سند مهم بالادستیِ توسعه‌ای و آموزشی کشور، ...
بیشتر
آموزش زبان انگلیسی در ایرانِ بعد از انقلاب اسلامی، با فراز و نشیب‌هایی چند همراه بوده است. از جمله تحولات اخیر و البته مهم می‌توان به طرح آموزش این زبان در دو سند مهم بالادستیِ توسعه‌ای و آموزشی کشور، یعنی «سند تحول بنیادین آموزش و پرورش» و «سند برنامه درسی ملی»، مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی، اشاره کرد. به استناد این اسناد، به‌کارگیری مهارتهای زبان خارجی منوط به رعایت اصل تثبیت و تقویت هویت اسلامی- ایرانی برشمرده شده؛ موضوعی که با بحث‌ها و نقدهایی در محافل آموزشی و پژوهشی همراه بوده است. اساساً به‌دنبال اجرای این اسناد بود که شاهد انتشار کتابهای نونگاشت زبان انگلیسی در نظام آموزش رسمی بوده‌ایم که توجه به اصل مذکور به اشکال مختلف در آنها نمود یافته است. با توجه به اهمیت موضوع، در این مقاله، نگرش شماری از متخصصان حوزه آموزش زبان انگلیسی درخصوص منطق و امکان بهره‌گیری از این اصل، به نحوی کیفی بررسی شده است. یافته‌ها بیانگر وجود دو نگاه متعارض در این باره است. نگاه اول که هرگونه آموزش ایدئولوژیکی زبان انگلیسی را غیرعلمی می‌داند و نگاه دوم که نه‌تنها بهره‌گیری از این رویکرد را منطقی، بلکه لازم برمی‌شمارد. بی‌تردید توجه به این دیدگاه‌ها می‌تواند در روند سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی در حوزه آموزش زبان انگلیسی در ایران و نیز آسیب‌شناسی و ارزیابی آن سودمند باشد.
